Super Heroes

- Stanowczo za dużo tej zarazy pałęta się po tym mieście... A raz kozie śmierć - mruknął pod nosem Brick, westchnąwszy głęboko. Zaraz po tym machnął łokciem w kierunku szczęki złoczyńcy, celem powalenia go na ziemię.

Nie było się nawet nad czym zastanawiać. Biegnący z torbą był ważniejszym, a zarazem mniej mobilnym celem. Więc jazda! Brick rzucił się za nim w pogoń, usiłując podcinać mu nogi, zepchnąć na jakąś ścianę - cokolwiek, żeby go zatrzymać i odzyskać torbę.

Brick począł pakować kasę do torby, po czym potraktował delikwenta soczystym kopem. Zostało mu jedynie przytrzymać delikwenta do momentu przyjścia policji i zwrócić torbę. Powinni przyjść, na pewno już złapali kogo powinni.
- Chyba od długiego czasu nikt nie poszedł siedzieć w tym mieście... - pomyślał - Kogo oni, do cholery biorą do tej policji?
Jednak, istotnym był tylko fakt, że poszedł drogą przykładnego obywatela. Na jego twarzy widać było wyraz zadowolenia.

Ostatnio edytowany przez Brick (2010-04-25 12:02:52)

- O żesz kurr... - Jęknął Brick, podniósłszy się w ziemi. Szczęka bolała jak jasna cholera, widocznie miał do czynienia z wprawionym bokserem. Mniejsza o to, ten typ jest przestępcą i trzeba go unieszkodliwić, żeby przestał stwarzać zagrożenie. Zaraz po tym, jak przeanalizował drogę, którą nawiał ów bandzior, obrał niewielką alejkę między domami, żeby prędzej go dorwać. Jak już deptał mu po piętach, bez większego namysłu skoczył na niego, z zamiarem przywalenia delikwenta do chodnika. A wystarczyło od razu zabić...

Ostatnio edytowany przez Brick (2010-04-25 20:10:02)

- No, no, no... Gość jest naprawdę zdolny, skoro tak urządził mnie, kolesia z kocim szczęściem - pomyślał Brick, gdy tylko wstał z ziemi - Ręce w porządku? Nogi, żebra... łeb? Całe. Dam radę śmieciowi - przeszło mu przez myśl.

Nie zanosiło się na to, by ów delikwent uciekał. Można było podjąć walkę. Przyjął gardę typowo bokserską; lewa ręka była wysunięta przed czoło, prawa podpierała szczękę. Kroczył powoli w jego stronę. Gdy tylko miał go w swoim zasięgu wyprowadził natychmiast lewy prosty, coby wybić bandytę z równowagi. Następnie wbił piętę w jego stopę. Na zakończenie, chwycił bandziora za fraki i uderzył go z całej siły głową w nos.

Mało prawdopodobne, aby ów delikwent miał również "kocie życie".

Ostatnio edytowany przez Brick (2010-04-28 14:41:32)

Niech to szlag! Tej zarazy jest o wiele za dużo. Nic dziwnego, że policja nic nie jest w stanie zdziałać.

Walka wydawała się zbyt czasochłonnym rozwiązaniem, aby odzyskać forsę. Brick zamarkował potężny cios, ale nim "ten pierwszy" przygotował się do obrony, nasz bohater już go obiegł. Teraz pędził co sił w nogach za bandziorem z walizką.

Brick wyciskał z siebie siódme poty, pędził jak głupi, a na twarzy widoczny był grymas wściekłości. Mało prawdopodobne jest to, żeby ktoś chciał być na miejscu gościa ze szmalem.

- Z tym pierwszym gościem było ciężko- rzuciło się bohaterowi na myśl, podczas gdy przyglądał się obydwu oprychom. Podjął się obywatelskiego obowiązku i zamierzał go wypełnić, co zmotywowało go do dalszych działań. Ponadto, był nadzwyczaj już zestresowany wcześniejszym przebiegiem.

Natychmiast ruszył w stronę delikwenta, z którym miał niedawno do czynienia. Nie zdążył nawet wyhamować, gdy zadał potężnego kopa na goleń. W rezultacie Brick siedział na brzuchu kolesia, który dostawał kolejne ciosy w szczenę.

Gdy bandzior wydawał się już nieprzytomny, Brick zerwał się z ziemi i ruszył na następnego. W biegu zamarkował potężny podbródkowy; cios jednak nie trafił powyżej pasa. Potężny "podjajeczny" musiał wystarczyć.