Super Heroes

Carlos ledwo zdążył zakończyć swoją kwiecistą mowę, gdy ujrzał środkowy palec pokazany przez kierowcę. Jak widać, nie było to najinteligentniejsze towarzystwo, jakie miał okazję spotkać.

Zaraz po tym, maluch ruszył na niego z piskiem opon. Zaskakująco szybko, jak na pojazd tego kroju. To wystarczyło, żeby potrącić zaskoczonego delikwenta.

Drake, podniósłszy się z ziemi usłyszał urywek kłótni między dwoma dryblasami. Najwyraźniej maluch znowu im nawalił. - Pajacu, mogłeś go ominąć - obiło mu się o uszy, podczas gdy powoli stawał na nogi. Po potrąceniu miał jedynie obolałe kolano, nic poważnego.

- Mniejsza, ty ją wiąż, ja go wykończę - dołożył kierowca, zanim wysiadł z wozu. Był to olbrzym, wysoki na ponad dwa metry wzrostu, z lekką nadwagą. Po gardzie, jaką przybrał i po ruchach dało się stwierdzić, że nie był to typowy powolny "misiek", a wprawiony pięściarz.

Nie wyglądał jednak na takiego, który wie o "asie" w rękawie Carlosa.

Dało się słyszeć głośne przekleństwo, gdy bohater zarósł nagle pomarańczowym futrem i z impetem wylądował przed złoczyńcą. Jak dało się przewidzieć, człowiek nie był przygotowany na taką zmianę; natychmiast rzucił się do ucieczki.

Wbrew pozorom, bandyta był dość bystry. Władował się do wozu zamiast uciekać przed zwierzęciem na otwartej powierzchni. Miał przy tym dużo szczęścia; niewiele brakowało, a jego zadek zostałby poszatkowany pazurami przeistoczonego Carlosa.

Ponownie próbował odpalić silnik, natomiast jego kompan, związawszy dziewczynę, wyciągnął telefon komórkowy. Wygląda na to, że dzwoni po posiłki. Bohater musi się pospieszyć, jeśli chce załatwić sprawę bez większych szkód.

Pojazd jest dość szczelnie zamknięty, okna zaś, jak na malczaka przystało, są zdecydowanie za małe, aby zwierzę o gabarytach tygrysa szablozębnego wkleszczyło się do wnętrza. Carlos zdany jest na własną wyobraźnię.

(Zgodnie z opisem umiejętności, tracisz moc Tygrysa [oczywiście tymczasowo]; i tak dałem Ci jedną turę za dużo, ale patrzę, że było warto.)

Jeszcze zanim futro wsiąkło w skórę Carlosa, a on sam stał się z powrotem człowiekiem, usłyszał wiele życzliwych zwrotów od kierowcy. Jednak jego parszywy uśmiech, poprzedzony przez utratę mocy, nie zwiastował wiele dobrego. Głupawy śmiech pasażera również.

- Odwołam posiłki - rzekł pasażer, wyciągnąwszy telefon komórkowy z kieszeni - Dalej już damy mu radę.

- Czekaj - szepnął kierowca, podstawiwszy Carlosowi nóż pod gardło - Nie wiemy czy za chwilę nie zrobi podobnej sztuczki. Wyłaź z auta i go załatw, ja go pilnuję.

Pasażer, chwyciwszy jakiś pręt, wysiadł z auta, żeby ostatecznie ukarać bohatera za marnowanie czasu. Carlos szybko musi kombinować, jeśli chce wyjść z tego cało. Intensywnie, jeśli ma zamiar przejąć też dziewczynę.

Co za szczęście! Kierowca okazał się bardzo wrażliwy na dźwięk; nie dość, że dał Carlosowi spokój, to jeszcze stracił przytomność. Leżał blady na obydwu przednich siedzeniach. Nóż zaś upadł niefortunnie pod kierownicę, czyli poza zasięg rąk bohatera.

Szkoda, bardzo by się przydał w starciu z gościem, który wysiadł z auta. Pomimo niepozornej budowy wydawał się bardzo silny. Mięśnie widoczne pod rozpiętą skórzaną kurtką i fakt, że zdolny był obrócić gruby pręt między palcami (co, swoją drogą, robił przez jakiś czas po wyjściu z samochodu) świetnie o tym świadczyły.

Na domiar złego, dało się usłyszeć odgłosy silników innych samochodów. Nie były one strasznie blisko, dało się poznać, że to w pewnej odległości pojazd okropnie hałasuje. Ot, takie ostrzeżenie.

(Przypominam, że w tej przygodzie masz jeszcze do dyspozycji postać Gołębia).

Mięśniak odsunął się, widząc rękę Carlosa zmierzająca ku jego ramieniu; złapał pręt w obie ręce, gotów do zadania ciosu. Usłuchał jednak całej mowy.

- Napad na bank... Odpalenie głowicy atomowej... - wycedził przez zęby, z każdym słowem stawiając krok w tył - Co ma ci zatem dać ta cholera, którą trzymamy w aucie?!

Po jakimś czasie stanął pewnie na nogi. Nieszczęśliwie dla Carlosa, bandytę wyraźnie olśniło.
- I co będziesz miał z tego, że będziesz tym... tygrysem? Zaraz tu wjedzie co najmniej ośmiu uzbrojonych gości, którzy cię przenicują, choćbyś był cholernym słoniem.

Powiedziawszy to, uśmiechnął się szeroko i wykonał potężny wymach poprzeczny na wysokości Drake'a. Odgłos silnika stał się niewiele głośniejszy. Widocznie jest to dość powolne ustrojstwo. I dzięki Bogu.

W każdym bądź razie, powinno być to ostatnim ostrzeżeniem dla Carlosa.

Do rytmu pracującego silnika zbliżającego się pojazdu dołączył się kuh, jakby śmieci wywalanych z okna. Zwróciło to uwagę obydwu walczących, ale tylko Carlos zachował trzeźwy umysł. Wypchnąwszy oprycha z drogi, władował się do malucha. Bardzo szczęśliwie również pręt wtoczył się do studzienki kanalizacyjnej.

Żeby nie rozbita wcześniej przednia szyba i nadjeżdżające posiłki, Carlos byłby w maluchu praktycznie nietykalny. Oby tylko uruchomić wóz...

O prędkości pojazdu bohater przekonał się, gdy został przejechany; to, że po ominięciu niezidentyfikowanego dotąd pojazdu da radę zwiać było niemal pewne. Jedyny problem stanowiła szerokość alejki. Tylko jeśli Carlos dobrze zaplanuje całą akcję, wyjdzie ze sprawy cało i z forsą może.

(Chciałem przypomnieć, że maluch, wbrew pozorom, jest dość szybki, żebyś mógł zgrabnie nawiać.)

Carlos odpalił samochód właśnie w momencie, gdy zauważył światła padające na ścianę alejki. Ale, raz kozie śmierć.
- Może się wcisnę - pomyślał.

Maluch ruszył z piskiem opon. Bandyta, którego wcześniej Carlos powalił krzykiem, powoli się budził. Już miał ruszyć na bohatera z łapami, gdy po wejściu w zakręt...

...Carlos uderzył w olbrzymią furgonetkę, w której miały być posiłki. Przestępca, którego wiózł, uderzył łbem w deskę rozdzielczą i ponownie przestał stwarzać zagrożenie. Problem stanowiły teraz lufy pistoletów maszynowych, które, niczym kolce jeża sterczały z okien.

Bohater miał okazję szybko się wycofać, zanim bandyci otworzą ogień, co też właśnie zrobił. Stał w wąskiej przegrodzie między wyjazdem, a ślepym zaułkiem, z którego wyprowadził malczaka. Ponadto, w jego kierunku szarżował delikwent, który wcześniej chciał mu przyłożyć prętem. Teraz znalazł sobie łom.

Dopiero teraz, uwagę jego zwróciły zabite dechami drzwi, prowadzące do jednego z blokowisk. Jeśli byłby w stanie chwilowo zatrzymać furgonetkę, może dałby radę nawiać.