Super Heroes

Młodzieniec z powodzeniem załatwił policjantkę i policjanta. Oczy jego i jego klona, roześmiane obserwowały krew, wciąż obficie lejącą się z denatów.

Akihto wgramolił się wtem do radiowozu i ruszył za furgonetką. Jadący nią policjanci niewątpliwie zorientowali się, że stracili właśnie dwójkę ludzi. Wyraźnie przyspieszyła, złoczyńca jest jednak w stanie dogonić ją przejętym radiowozem.

Funkcjonariusze jadący furgonetką prawdopodobnie wezwali już posiłki. Akihto musi się pospieszyć, jeśli chce szybko dokończyć swój odwet.

Zaraz po tym, jak młodzieniec wbił ostrze w dach furgonetki, dało się usłyszeć głośny krzyk i zobaczyć krew tryskającą z okna. Widok ten był nadzwyczaj okropny, ale wyszkolony policjant i złoczyńca mordujący dzień w dzień nie mogli tego nie znieść.

Zostało wpakować się do wozu oknem, dokończyć dzieło i wiać. Na nieszczęście jednak, drogę przez okno do siedzeń zablokowało truchło kierowcy. Z takiej więc racji, młodzieniec wisiał na drzwiach pojazdu, głową w dół, trzymając się jedynie nogami.

Za chwilę tuż nad nim znalazł się rozwalony niedawno łeb kierowcy, z którego wciąż spływała krew. Właśnie na Akihto. Cóż za ironia.

Na domiar złego (albo i dobrego, jeśli spojrzeć na sprawę z perspektywy niewinnych mieszkańców) dało się usłyszeć, oprócz syreny wyjącej z furgonetki, jeszcze jedną, gdzieś w oddali. Akihto będzie musiał sporo główkować, jeśli ma zamiar wyjść z tego cało i jednocześnie z powodzeniem ukończyć akcję.

Z uśmiechami na gębach wysiedli zatrzymani. Wyglądali na Rosjan, jeden z nich był niski i gruby, lekko zarośnięty na twarzy. Drugi zaś był chudym dryblasem, ruda czupryna opadała mu na oczy. Po podobieństwie ich twarzy można się domyśleć, że są braćmi.

- Zgarnęli nas podczas handlu bronią, oczywiście nielegalnie - tą wypowiedzią grubszy ze zbirów poprzedził cichy śmiech, zaraz zaśmiał się i drugi. Jak widać, pomimo kiepskiej jeszcze sytuacji, mieli świetny humor.

- Dzięki za pomoc, ale to nie koniec, spójrz - bąknął rudzielec, pokazawszy palcem nadjeżdżające trzy radiowozy. Pasażerów dało się zobaczyć w tylnych siedzeniach, co za tym idzie - Akihto ma na karku od dziewięciu do dwunastu łebków.

Wiać czy walczyć? W sumie, już dawno zrobił to, co chciał - jednak chęć ujrzenia około dziesięciu wyrżniętych glin w kupie była niezmiernie kusząca.

Akihto ruszył z wyciągniętym ostrzem na radiowozy, oczekując najlepszego. Miał już nawet wypuścić klona.

Odpuścił jednak, gdy asfalt pod jego nogami został poszatkowany przez grad pocisków z broni policjantów. Tylko samobójca by szarżował na tak zwarty skład. Odwrót był najmądrzejszym (bo pewnie jedynym sensownym) wyjściem.

Schował się za furgonetką by zobaczyć otwartą maskę pojazdu. Jednego z Rosjan nie było, w oddali dało się zauważyć rudzielca, z ręką uniesioną ku górze.
- Ej! Za mną! Szybko! - krzyczał, po czym puścił się w bieg.

Goście ci niewątpliwie mieli większy staż w robieniu scen niż Akihto, toteż warto było za nim polecieć. Bo, jaki lepszy pomysł może się teraz nasunąć?

Wsiadłszy do pojazdu, zauważyłeś wyrwany fotel. Niby nic istotnego, jechać jeszcze można. Silnik został uruchomiony bez najmniejszych problemów. Akihto zrobił to, co zaplanował.

Po tejże spektakularnej akcji furgonetka wpadła na czołówkę ze środkowym radiowozem. Dwa pozostałe dały po hamulcach. W wyniku zderzenia potężny wybuch rozerwał obydwa pojazdy na strzępy (furgonetkę i w/w radiowóz).

Zaraz po tym, zza płomieni wyjechały osmalone nieco radiowozy. Przerwa dała wystarczająco dużo czasu złoczyńcy, który ruszył tam, gdzie ostatnio widział rudego. Widząc jednak doganiające go wozy, skręcił w boczną alejkę.

Tam zaś usłyszał głośny huk, poprzedzony brzękiem tłuczonego szkła. W celu zbadania sprawy, młodzieniec wychylił się z alejki, by zobaczyć wyrwany fotel z furgonetki, tkwiący teraz w masce kolejnego radiowozu.

Sprawiło to, żę z obydwu pojazdów wysiadło siedmiu funkcjonariuszy, każdy uzbrojony w pistolet. Z alejki zaś jest dostęp do licznych blokowisk, co da Akihto spore pole do popisu.

Złoczyńcy udało się znaleźć portfel wypchany kasą (200$), wziął też spory komplet noży kuchennych. Po wyjściu z powrotem na balkon zastał 3 policjantów.

Próbował ich obrzucać znalezionymi ostrzami, jednak nie umiał; aczkolwiek szybko się nauczył. Dwa ostatnie ostrza wbiły się funkcjonariuszom w klatki piersiowe, trzeci zaś wołał pozostałych czterech. Gdy tylko Akihto zsunął się po pobliskiej rynnie, gotów do walki.

Policjant nie miał zamiaru chrzanić się z przestępcą; natychmiast wyciągnął pistolet i przymierzał się do strzału.

Było pięknie, kolejny policjant legł pod ostrzem szaleńca.  Po przybyciu posiłków poczuł jednak ostry ból w nodze; nad kolanem pękła skóra, wylewając przy tym krew. Syknął. Wygląda na to, że jego klon dostał kulkę.

Wychyliwszy się zza węgła, zobaczył, jak trzech policjantów trzyma zakrwawionego klona na muszce, czwarty zaś szedł po kajdanki. Całe szczęście, że to tylko klon. Na właściwego Akihto czekałoby jeszcze więcej nieprzyjemności.